آنچه که ذهن خیلی ها را از آغاز تا پایان وی‍ژه برنامه بازی ایران و کره جنوبی مشغول کرده بود این بود که چقدر جای عادل فردوسی پور در این برنامه خالی است! چه در مقام گزارشگر، چه در مقام مجری و چه در مقام مهمان تلفنی!

در صعود باشکوه ایران به جام جهانی آلمان صدای فردوسی پور را در لحظه گلزنی محمد نصرتی در استادیوم آزادی به تیم بحرین بسیار حسی تر و رساتر از مزدک میرزایی به یاد می آوریم. در ارزیابی نوستالژیک لحظات بزرگ سه بازی مهم ایران در برابر استرالیا، بحرین و کره جنوبی هرگز مزدک و عادل نمی توانند جای جواد خیابانی را بگیرند.



بازی ایران و استرالیا و عبارات ماندگاری چون «غزال تیزپا» و «باز هم روی زمین» از حافظه تاریخی ما پاک نمی شود و منتقدان خیابانی در این مورد خاص در برابر این گزارشگر تسلیم می شوند!



شاید اگر گزارش بازی ایران و کره جنوبی به عادل فردوسی پور سپرده می شد او در بزنگاه های مختلف این بازی و اتفاقات موازی بازی ازبکستان و قطر می توانست ماندگار تر و پرشورتر از مزدک ظاهر شود و حتی شاید از جواد خیابانی جلو بزند! اما نه تنها این بازی مهم به عادل نرسید که حتی در استودیوی مخصوص جای خالی او در میان مهمانان به شدت احساس شد.



حتی ارتباط تلفنی هم با فردوسی پور برقرار نشد و هیچ یک از مجریان در صحبت شفاهی هم که شده جای عادل را خالی نکردند! شائبه دلخوری فردوسی پور شاید به خاطر از دست دادن گزارش این بازی تاریخی مطرح شده است.



تمام روز سه شنبه هم تلفن همراه او روی صندوق صوتی بود و نتوانستیم از زبان خودش حس خوش جهانی شدن تیم ملی را بشنویم. شاید پیام رضایت گونه او به یکی از روزنامه های ورزشی بابت تیتری که قبل از انتخابات در حمایت از رئیس جمهور منتخب منعکس شد و عادل را در یکی از موارد نادر حامی شخص و گروه خاصی معرفی کرد باعث این غیبت چشمگیر در لحظات شاد و باشکوه صعود ایران به برزیل شده باشد!



به هر حال بسیاری از مردم و علاقمندان برنامه «نود» دوست داشتند فردوسی پور هم در این احساسات ناب با آنها شریک شود!

منبع:شبکه ایران